Elə bilirdim ki, öz yaşıdlarım olan qızların hamısının adı "qaçqındır (köçkündür)"

CANLI TV / 29.10.2023 00:34

"carciTV" TƏQDİM EDİR

Zövqiyyə ƏSƏDOVA

Elə bilirdim ki, öz yaşıdlarım olan qızların hamısının adı "qaçqındır (köçkündür)"

İsti yay günlərindən biri idi. Məktəbə gedəcəyim ilk günü– Sentyabrın 1- ni səbirsliklə gözləyirdim. Artıq valideynlərim mənim üçün məktəb hazırlıqlarına başlamışdılar. Məktəbə götürmək üçün atam mənə məktəbli çantası da almışdı. Fikrim ancaq bu çantada olardı. Gecə yatanda da, səhər duranda da birinci çantanı gözümdən keçirərdim. Çantadan heç gözümü çəkə bilmirdim. O günlər uşaq olduğum üçün dünyadan o qədərdə baş aça bilmirdim. Bilmirdim ki, vətənimin başının üstünü qara buludlar alıb. Səhər tezdən güruldayan ağır top səslərinə oyandıq. Anam təlaş, həyacan içində bizi yuxudan ayıltmışdı. Evimiz Bərdə- Ağdam yolunun kənarında yerləşdiyindən gedən-gələn hərbi maşınları, ağır texnikaları görə bilirdik. Qarabağ cəbhəsində baş verən hadisələrdən daha tez xəbər tuta bilirdik. Bir gün atam evdən şəhərə çıxmışdı. Az keçmişdi ki, həyacanlı halda evimizə qayıtdı. Anama dedi ki, ermənlər Ağdamı işğal elədi, vəziyyət pisdi. Bu xəbər anamı çox sarsıtmışdı. Onun böyüdüyü, xatirələrinin doğma şəhəri işğal olunduğundan anamın hansı hisslər keçirdiyini təsəvvür etmək çox çətin deyil. Heç vaxt yadımdan çıxmayan həmin an mənim üçün indi də donmuş kadr effekti yaradıb. Nə baş verdiyini tam dərk etməsəm də anamın üzundə yaranan kədər və ümudsizliyi sezə bilmişdim. O günlər " ermənilər Qarabağda Azərbaycanlıları öldürür, evlərindən qovur, dinc əhaliyə terror divanı tutur” sözlərini tez- tez eşidirdim. Yaşadığımız bina hündür mərtəbəli olduğu üçün şəhərin küçələrini daha yaxşı görmək olurdu. Rayonumuza çoxlu insanlar gəlirdi. Az da olsa ağır texikaların şahidi olurduq. Küçələrdə insan səsləri ilə bərabər güllə səsləri eşidilirdi. O vaxtlar olanları tam dərk etməsəm də indi onların bir müharibə səhnəsi olduğunu anlayıram. Ailəmizlə birgə rayonuzun uzaq kəndlərinə gedəndə həmyaşıdlarımı analarının yanında küçələrdə görməyim heç vaxt yadaşımdan silinməyib. Biz onlara "qaçqın" (köçkün) deyirdik. Elə bilirdim ki, öz yaşıdlarım olan qızların hamısının adı "qaçıqındır". Amma evdən hərdən nazarət altında binanın həyətinə düşəndə evdə eşitdiyim adı binamızın qarşısında, uşaqlarla oynayanda da eşidirdim. O vaxtların bir sözü yadımdan heç vaxt çıxmaz. Böyüklər danışardı: Heydər Əliyev gəldi bizi bu bəladan qurtardı. Hamı baş verənlərə görə səriştəsiz, işbilməyən hakimiyyəti qınayırdı. Heydər Əliyevin xilaskarlıq missiyası hadisələrin yeni mərhələyə keçirmişdi. Onu da deyim ki, müharibə bizim rayonumuzda daha çox hiss olunurdu. Çoxlu insanların köçkün kimi məcburən rayonumuza gəlməsi, çörək qıtlığı, ağlaşma səslərini eşitmək adi hala çevrilmişdi. Küçələrdə çoxlu silahlı adamlar gəzişirdi. Belə bir şəraitdə gecələr atam evdən çıxanda çox qorxardıq. Evə qayıdana qədər nigarançılıqdan üzülərdik. Evdən çıxan atam isə gecədən gedib uzun çörək nöbəsinə dayanar, çətin də olsa 5 nəfərik ailəyə 2 ədəd çörək ala bilərdi. Hərdən atam çörək ala bilməyib, əliboş qayıtdığına görə ac yatmağımızı heç vaxt unutmaram. Artıq məktəbə gedirdim. Ümummilli lider Heydər Əliyevin hakimiyyətə qayıdışından sonra gündən–günə həyat axarına düşürdü. Küçələrdə əvvəlki olan mənzərə dəyişmişdi. İnsanlar hay-küy salmır, qabaqlardan fərqli olaraq küçələrdə yığışmırdılar. Demək olar ki, həyat öz axarına düşürdü. Onu da deyim ki, oxuduğumuz məktəbdə köçkün xeyli ailə yaşayırdı. Sinif yoldaşımız olan uşaqlardan bəziləri bizimlə həm oxuyur, həm də oxuduğumuz məktəbdə qalırdılar. Onda mən başa düşdüm ki, "qaçqın" dediyimiz bu uşaqların adı deyilmiş, sadəcə onlara məcbur olub evlərini tərk etdiklərinə görə qaçqın (köçkün) deyirmişlər. Böyüdükcə Heydər Əliyev şəxsiyyətinin böyüklüyünü anlamağa başlayırdım. Dahi şəxsiyyətin dövlətimiz üçün gördüyü işlərin mahiyyətini dərk edirdim. 1994-cü ildə ordumuzun düşmənə tutarlı cavabı sayəsində Füzulinin 30 dan artıq, Cəbrayılın bir yaşayış məntəqəsi azad edilmiş oldu. Bununla da düşmən Azərbaycan ordusunun mətin iradəsi ilə rast gəlmiş oldu. Hadisələrin inkişafında yeni mərhələnin başlanğıcı qoyuldu. Ümummilli lider Heydər Əliyevin ardıcıl və uzaqgörən siyasəti sayəsində həm hərb meydanında, həm də diplomatiya cəbhəsində qələbələr labüdləşdi. Məşhur Horadiz əməliyyatından sonra diplomatiyamızın Lissabon sammitində əldə etdiyi qələbə Ermənistanı ölkəmizlə hesablaşmağa məcbur etdi. Ümummilli liderin 1996 -cı ildə özünün məntiqli siyasəti ilə Lissabon şəhərində keçirlən sammitdə düşməni çıxılmaz vəziyyətə salması, ermənilərin işğalçı olduğunu dünyaya sübut etməsi bu böyük şəxsiyətə qarşı məndə daha çox rəğbət hissi yaratmış oldu. Bununla da əvəzolunmaz liderimiz mənim fəxrimə çevrildi. Mən artıq bir azərbaycanlı kimi özümü xoşbəx sayırdım. Dinamik inkişaf sayəsində daim irəliləyən Azərbaycanımız davamlı uğurları ilə dünyanın nüfuzlu ölkəsinə çevrilməsi Ümummilli lider Heydər Əliyev dühasının təntənəsi demək idi. Heydər Əliyevin xalqımız qarşısında ən böyük xidmətlərindən biri də özündən sonra layiqli varis yetişdirib, bizi yeni qələbələrə istiqamətləndirməsi oldu. Çalışdım ki, Heydər Əliyev ailəsində yetişən güclü diplomat, Ali baş komandanımız İlham Əliyevi xalqımıza bəxş edən, bizim kimliyimizi özümuzə qaytaran və onun sayəsində bilikli, savadlı öz bacarığı ilə öndə olan cənab prezdentimizin ilk müəllimi Ulu öndər Heydər Əliyev haqqında kiçik məqaləmi siznən bölüşüm. Yalnız öz gözlərimlə gördüyüm uşaqlıq illərinin xatirəsini yazdım. Mənim uşaqlıq ilərim Ulu öndərimizin ölkəmizə rəhbər olduğu vaxta düşdü. Gənclik illərim isə cənab prezident İlham Əliyevin rəhbərliyi ilə keçib. Ona görə də çox xoşbəxtəm ki, təhsilim bu dövrlərə təsadüf edib. 2003-ci ildən ölkəmizə rəhbərlik edən cənab Prezidentimiz İlham Əliyev Ulu öndərin bütün siyasi kursunu layiqincə davam etirir. Onun uzaqgörən siyasəti və qətiyyətli addımları ilə 44 gün ərzində düşmən diz çökdü. Qarabağımız azad edildi. İndi başımızı dik tutur, vüqarlı durmağı bacarırıq. Qarabağımızda qurucluq işləri sürətlə davam edir. Səbirsizliklə dərs hissə müdiri işlədiyim Şuşa rayon Malıbəyli kənd 1 nömrəli tam orta məktəbin müəllim və şagirdləri ilə doğma Qarabağımıza qayıtmaq gününü gözləyirik. Tezliklə qədim Şuşamızda yeni məktəbimizdə dərsə başlaycağımız günə hər tərəfli hazır olmağa çalışırıq. Böyük qaydışımızla bütün bunları bizə yaşadan, bəxş edən dahı insan Ulu öndər Heydər Əliyevə, onun layiqli davamçısı cənab prezidentimiz İlham Əliyevə borcluyuq.

Zövqiyyə ƏSƏDOVA,

Şuşa rayon Malıbəyli kənd 1 nömrəli tam orta məktəbin diektor müavini

Oxunub: 283