Amansız müharibə və oğlun tanımayan ana

CANLI TV / 24.02.2024 22:14

Amansız müharibə və oğlun tanımayan ana

(Xocalı faciəsinə həsr edilmiş kiçik hekayə)

Müharibə, şaxta, dəhşət. Evdə tənha olan ana! Çöldəki tukurpədici vahimənin səsi, həmdə evdə yalqızlıq xofu ananı möhkəm qorxutdu. Dəhşətli atışmanın səsi ananı vahiməyə saldı,Xocalı od içində yanırdı. Gənc ana beşikdə mışıl–mışıl yatan körpəsini qundağa büküb sinəsinə sıxdı. Alovlar içərisində özünü ora–bura çırpan insanlara qoşuldu. Onların qarşısındakı sanki cəhənnəm idi, hər kəs bu cəhənnəmdən qurtarmağa can atırdıılar, amma hara gedirdilərsə düşmən onların yollarını kəsirdi. Ana isə ”Yox, yox mən səni heç kimə vermərəm”, - deyə qundağı var gücü ilə sinəsinə sıxırdı. Ana uzun bir yol keçərək körpəsini sinəsinə var gücü ilə sıxaraq bir küncdə gizləndi. Dodaqlarını qundağa yaxınlaşdıraraq "səs salmırsan körpəm, sanki bunları duyursan, anlayırsan mənim balam” deyə - deyə
qundağı minnətdarlıqla sığallayırdı. Məsum ana elə düşünürdü ki, körpə balası bu dəhşətləri duyaraq ananı qoruyurdu sankı, öz səssizliyi ilə, öz sakitliyi ilə !!! Bir müddətdən sonra ara sakitləşdi.Əlləri donmuş ana titrəyə - titrəyə qundağı açdı ki, körpəsini rahatlasın. Amma, Amma bələk boş idi. Aman Tanrım , balam hanı? – deyə ana fəryad elədi, ana şivən qopardı Ananın fəryadı bütün ətrafa yayıldı, dağı – dərəni lərzəyə gətirərək titrətdi. Amma səsinə bir səs verən olmadı, səsi yalnız ətrafda dolanıb yenidən öz qəlbini paraladı...Od tutdu, yandı ananın ürəyi, Param parça parçalandı, amma yenə də balasından bir səs, bir xəbər eşitmədi... Bu faciədən artıq uzun illər keçir.İndi bu ana hərbi hissələrdən birində işləyir. Hər bir hərbiçini öz doğma balası, övladı kimi sevir. Onlarla birlikdə ön cəbhəyə gedib, onlara kömək edib, onların qeydinə qalıb. Axşamlar isə itirdiyi övladının əzizlədiyi qundağını sinəsinə sıxıb öz qara səhərini belə açırdı. Elə bil ki,itirdiyi körpəsinin ətri bu qundaqda hopub qalıb. Ana bu qundağı bağrına basanda oğlunun sağ olduğuna inanır, bu qundağı qucaqlayıb əzizlədikcə sanki oğlunu əzizləyir ona qayğı göstərir. Bu istək, bu inam ananı ildir ki, yaşadır. Ümidini itirmədən yaşadır kövrək, məsum ananı. İşlədiyi hərbi hissədə bütün insanların anası idi bu ana. Onların həm xeyir və həm də şər işlərində ağbircəklik edirdi öz doğma balaları kimi. Hərbiçilər də ananın bu hörmətin , bu qayğısın daim yüksəkdə tutar və hər kəs onu öz doğması bilərdi Ana inanırdı... İnanırdı ki, oğlu sağdı və bir gün mütləq tapacaq onu. Ana tez–tez kənarda dayanıb bu cəngavər oğullara baxırdı və baxdıqca onların hər birində öz cizgilərinii axtarar, oğlunu bəlkə də belə tapacağını düşünərdi. Ana heç ağlına da gətirməzdi ki, onunla üz- üzə əyləşən uşaq evində böyüyən bu gənc onun öz doğma balası, illlər öncə itirdiyi ürəyinin parasıdı. Amansız müharibə dəhşətləri bu gəncin adını da dəyişmişdi, uşaq evində kimliyindən xəbəri olmadıqları üçün ona başqa ad verilmişdi. Onun düz gözlərinin qarşısında əyləşib amma tanımadığı oğlu ananın xeyir–duası ilə ailə qurdu ata oldu. . 44 Günlük Vətən Müharibəsində bir çox cəngavər oğullar kimi doyüşən bu qəhrəan oğul anaya dedi sən qoy bu körpənin adını. Ana kövfrəldi, ana sevindi və oğlana illər öncə itirdiyi öz döğma balasının adını – Taleh adını verdi bu körpəyə. Nə ana nə də onun qarşısında fərəhlə dayanan bu gənc ata axı hardan biləydi ki, ananın ad qoyduğu Taleh elə Talehin öz adıdı. Müharibənin dəhşətinə bax,İlahi. Ana gözünün qabağındakı oğlunu , oğul da ananı tanımır. Ömrünün sonuna qədər oğul həsrəti ilə yaşayacaq bu məsum ana, övladının gözlərinə baxa–baxa, amma onu tanımaya – tanımaya!! Bax, budu amansız müharibənin insanlara vurduğu ən böyük sağalmaz yaralardan ən böyüyü vəheç vaxt sağalmayacaq dəhşəti. !!!

Məryəm Əliyeva,

Kürdəmir rayon MKS-nin metodika biblioqrafiya şöbəsinin baş

biblioqrafı.

Oxunub: 230