ŞAİQ MUSTAFAYEV YARADICILIĞINDA

NƏŞR / 10.04.2025 16:08

ŞAİQ MUSTAFAYEV YARADICILIĞINDA

Bir şeirin bu səhər mənə yaşantıları ...

Böyük, əksər yazılarda bu fikrimi hər dəfə işlətmişəm. Bu dəfə də deməyə səbəb olan şair dostumun bu şeiri oldu. Həqiqətən, şair dostlar tərəfindən paylaşılan, qarşıma çıxan şeirlərini oxumadan keçmirəm. Həmin şəxs istər dostluğumda təzə olsun, istərsədə çoxdan dostuğumuz davam etsin. Fərq etməz...

Amma, sirr olaraq aylardır qəlbimi deşən bir neçə məqam olub ki, onu indi demək marağındayam. Dostluğumda olan bir neçə yaradıcı insanlar var ki, onlar mükəmməl, özüdə məhsuldar yaradıcılıqla məşğuldular. Söz, duyğu, şeirində işlətdiyi poetik rəngi düşüncəmə hakim kəsilir və saatlarla məni öz təsirində saxlayır. Bu gündə belə oldu...

Amma, maraqla çoxdan izlədiyim, hətda, özünün yazdığına görə səhhətilə bağlı bir müddət burada az-az görünən, bu zaman kəsiyində paylaşmaların görmədiyimdən, sözün əsil mənasında darıxdığım, mətbuat sevgili fədai, gözəl qələm sahibi, sözünün yerin bilən, duyğusunu gözəlləşdirib oxucusuna poetik dillə çatdıran Şaiq Mustafayev, Şaiq Miskinlinin, bu səhər işə gələndə, - "DÜŞÜNÜRƏM...! FİKİRLƏŞİRƏM..!" -şeiri diqqətimi cəlb etdi. Oxuduqca, illərdi düşündüyüm, görüb, rastlaşdığım, müşahidə etdiyim bir həqiqət gözlərim qarşısına gəldi. Doğurdan da,

Dərdi söyləməyə dil gərək deyil,

İnsanda qəm - kədər gözə sürünür.

Ağıllı olmağa il gərək deyil,

Ağıl yaşda deyil, başda görünür.

Bu, bir həyat aksiomudur. İllərlə görüb, müşahidə etdiyim qənaətimdə budur. Şair qardaşmızın bunu sözünün rənginə salıb çatdırması, məni yaman silkələdi...

Bəli,-

Alovu daşısa... qorxaq sözünə,

Yenə baxa bilməz mərdin gözünə...

Haqqı taptalayan nadan üzünə,

Xalqın tüpürcəyi, "külü" bürunür.

Cəmiyyətin düşdüyü bəlalarının kökün misrasralarına dekor edərərək gözəllik yaradan şair, haqlı olaraq çox gözəl deyir.

İblislər çoxalıb... insan donunda,

Min bəla gəzdirir iyrənc qınında,

İnsan ki, büküldü namərd yanında,

Həyatda yamanlıq doğub, ürünür.

Cahil insan hər an..."mənlik"davalar,

Evlər yıxmaq üçün...hər gün çabalar,

Hərcayıllar , sırtıq , dildən yavalar,

Zamanı gələndə eldən kürünür.

Amma, şair qardaşmızın cəmiyyətdə qınaqın çox olduğu dövrü nəzərə alaraq, -" Zamanı gələndə eldən kürünür."-deyir. Təki bu arzu olmasın, bir həqiqət olsun. Və...

Ay Şaiq , yaz- yarat, neçə ki, varsan,

Bu təbi, ilhamı çətin tapasan...

Vətənsiz olandan arzusun sorsan,

Bilərsən... qürbətdə nələr düşünür...

Şairin bu şeirinin yazılma tarixi, bir jurnalist kimi Azərbaycan Televiziyasında işlədiyi dövürə(2023-cü il) təsadüf etsədə, günümüzlə səsləşdiyindən, bu gün, bu şeir barədə düşüncələrimi yazmağa məni məcbur qoydu.

P.S. Həqiqətən fb dostluğumda o qədər zəngin və məhsuldar Şairlər var ki, onlar haqqında çoxdandı yaradıcılığına müraciət etmək niyyətindəyəm. Etdiyim, daha doğrusu başlayıb, şəxsi işlərimlə əlaqədar bir neçə səhifəmdə hələ də tamamlanmasını gözləyir. Bu sırada mənim üçün dəyərli dost, qələmdaş olan Şaiq Mustafayev haqqında da çoxdan başladığım, yarımçıq qalan yazımdan irəli düşən bu yazı, şair qardaşıma sağlam can sağlığı, uzun ömür, yaradıcılıq uğuru diləmək üçün bir vasitə oldu...

Uğurların bol olsun şair Şaiq Mustafayev, Şaiq Miskinli...

Böyük səmimiyyətlə,

Elxas COMƏRD,

AYB-nin, "İti Qələm" Respublika Ədəbi Birliyinin

və "Ağsu Yazarları" Ədəbi Birliyinin üzvü

Oxunub: 272