GÖY ÜZÜNƏ YAXIN ADAM
Ömür çox qısadır. Bir də gözünü onda açırsan ki, yaş 40-ı, 50-ni keçib, 60-ı haqlayıb, ömrün payızı qocalığına çətir tutub. Ömrün necə keçdiyini, nə zaman bu yaşa gəlib çatdığını onda bilirsən ki, saçlarına dən düşüb, ömür
köhlənin yorulub, daha əvvəlkitək şaha qalxa bilmir. Bu ömrü əsl insan kimi yaşayıb, gözəl övladlar tərbiyə edən, cəmiyyət içərisində yaxşı mənada seçilən, yaratdıqları ilə yaşadığı zamana naxışlar vuran insanlar olduğu kimi, Allahın verdiyi ömrü boş və mənasız yerə xərcləyən, özündən sonra xatırlanası heç nəyi olmayan insanlar da olur. Təəssüf ki, zəmanəmizdə
belə insanlar çoxluq təşkil edir. Lakin aqillərimizin gözəl bir deyimi var: dünya yaxşıların çiynindədir. Ömür yolu qəfil qırılan və yarımçıq qalan, lakin bu yarımçıq ömründə iti zəkası, parlaq istedadı, gələcək nəslə vaxtilə Şamaxıda qurub-yaratdığı binalar, obyektlər camaata yadigar qoyan dəyərli
eloğlu, istedadlı ziyalı Azad Zəbhulla oğlu Dadaşov kimi! Belə fenomenal insanların fonunda pislər ya gözə görünmür, ya da barmaqla sayılacaq qədər az görünürlər.
Bu gün telefonda zəngimiz zamanı Azad müəllimin qardaşı, qələm dostum Cəmil müəllimin qırıq-qırıq səsini eşidəndə və qardaşının dünyasını dəyişməsi xəbərini söyləyəndə bir anlığa tutuldum. Bilirdim ki, Azad müəllim xəstəxanada yatır, qardaşları, ailəsi onun yolunda çalışır, müalicə olunub tezliklə ailəsinin, doğmalarının yanına qayıtmağı arzulayır. Elə əslində də dualarımızda biz də bunu söyləyir, Cəmil müəllimə təskinlik, ürək-dirək verirdik. Mən Cəmil müəllimi həmişə ötkəm, təmkinli görmüşəm, amma telefondakı səsi bu ötkəmliyi yumşaltmışdı... Azad müəllimin fotoşəklini mənə göndərəndə mərhumun üzündə dağların saflığını, müdrikliyini, əzəmətliliyini gördüm. Elə o andaca Allaha bu qədər yaxın, bu qədər əziz olan adamın dünyadan belə tez köçməsinə inanmağım gəlmədi...
Nə vaxtsa oxuduğum belə bir şeir isə bu sətirləri qələmə alanda yadıma düşdü:
Bir azca göy üzünə yaxın otur,
duaların tez çatsın Rəbbimə.
İçini tox saxla,
üz vermə qəmə.
Səbrini bas,
gözündən düşmə yerə.
Özünə yaxın otur,
asi olma qədərə.
Hərdən göz aldadır adamı,
öz içindən dikəl, qalx!
Bu dünyaya
ürəyinin gözüylə bax.
Hər şey ölənəcəndi,
Hər şey öləndən sonradı...
Azad Zəbhulla oğlu Dadaşov 1947-ci ildə Şamaxıda anadan olub. Uzun müddət qədim rayonun tikinti təşkilatlarında iş icraçısı işləyib. Ulu Şirvanın ürəyi sayılan Şamaxının qədimliyinə bir yenilik, təravət gətirib. Özünün zəhməti və işgüzarlığı, həmçinin ziyalılığı ilə rayonda ad-san qazanmışdı. Ailəli idi, iki qızı, iki oğlu, səkkiz nəvəsi var.
Cəmil müəllimlə kiçik söhbətimiz zamanı öyrəndim ki, Dadaşovların ailəsinin ilki olan Azad müəllim sanki Cəmil müəllimgilə ağsaqqallıq yox, atalıq, böyüklük edibmiş. Cəmil müəllimgilin ailələri çoxuşaqlı olub. Azad, Azər və Afəri qardaşlarını itirmiş Cəmil müəllimgil ailədə 6 qardaş, 2 bacı olublar. Hazırda 3 qardaş, 2 bacı həyatda qurub-yaratmaqla məşğuldur.
Azad Dadaşov Göy üzünə yaxın yaşayıb, həm də dünyaya ürəyinin gözüylə baxıb. Cismani ölümü ilə də heç şey başa çatmayacaq, hər şey bundan sonra başlayacaq. Onun müəllifi olduğu layihələr, Şamaxıda qurub-yaratdıqları və xatirələri daim əzizlərinin, onu tanıyanların yaddaşında olacaq. Hər dağları, ucalıqları görəndə də yadımıza Azad müəllim düşəcək...
Dünyada bir xeyir, bir şər qalacaq,
Yaxşı insanlardan əsər qalacaq.
Çör-çöpü sahilə tullayır dəniz,
Dənizin dibində gövhər qalacaq.
X.R.Ulutürk bu misraları elə bil Azad Zəbhulla oğlu Dadaşov üçün yazıb.
Allah Sizə rəhmət eləsin, Azad müəllim!
Başınız sağ olun, Azad müəllimin tanıdığım qardaşları – Çingiz, Cəmil və Zəfər Dadaşovlar!
Daşdəmir ƏJDƏROĞLU
P.S. Kərimovlar ailəsi adından Rahib Kərimli və Kərim Kərimli
Dadaşovlar ailəsinin ağsaqqalı Azad müəllimin vaxtsız vəfatından kədərləndiklərini bildirir və qardaşları Çingiz müəllimə, Cəmil müəllimə və Zəfər müəllimə dərin hüznlə başsağlığı verirlər. Allah rəhmət eləsin!
XƏBƏR ARXİVİ
Təqvim