Bəşəri
dahi!
O, Heydər Əliyevdir!
Azərbaycanımızı fövqəldərəcədə,
misli-bərabəri görünməyən qədər sevən böyük şəxsiyyət!
Bu sayaq dərindən dərin, böyükdən böyük, ucadan uca sevməsəydi, vaxtı
ilə belə bir dahiyanə, aqilanə fikir söyləməzdi: "Azərbaycan dünyaya
Günəş kimi doğacaq".
Hazırda H. Əliyev kimi möhtəşəm dühanın anadan olmasının 100 illiyi
ərəfəsindəyik. Onun əziz ruhu qarşısında baş əyir və böyük ürəyi
qarşısında diz çökürük!
Budur, onun həyat fəlsəfəsi: "Mən ömrünün qalan hissəsini də xalqıma
bağışlayıram".
Zaman belə dühaya biganə qalmadı, zəmanəmiz onun kimi şəxsiyyət
yetişdirdi. Şəxsiyyət kimi də o, zəmanəyə borclu qalmadı.Yaşadığımız
zamanı da o yüksəltdi.
H. Əliyev kimi möhtəşəm dühanın Vətən müharibəsinə verdiyi dürüst
səciyyəni, əsl tərifi bugünki gündə bir daha xatırlatmaq yerinə düşər:
"Vətən müharibəsi bütün xalqın, hər bir vətəndaşın öz şərəf və namusunu
qorumaq üçün aparılan müharibədir".
Heydər Əliyev bu kəlamı təqribən 22 il bundan əvvəl demişdi. Bu gün biz
həmin müharibənin qalibiyik. Uzaq görənliyə baxın! Baxdıqca bu dühanın
müdrikliyinə heyran olmamaq mümkünsüz!
Düşünürəm ki, vaxtl ilə paylaşdığım aşağıdakı xatirə hər kəsin qəlbinə
yol tapacaq.
İllər öncə rəhbərlik etdiyi orta məktəbi Qərbi Azərbaycanın örnək təhsil
ocağına çevirən atam Qüdrət Orucov elə cəsarətli addım atmışdı ki,
aşağıdakı yazıda bunun şahidi olacaqsınız:
"Qüdrət müəllim gördüyü hər hansı bir haqsızlıqla, qəsdən edilmiş səhvlə
barışmazdı. Biz onunla azərbaycanlı təbliğatçıların 3 günlük seminarına
getmişdik. Seminar Ermənistan Mərkəzi Komitəsinin Siyasi Maarif Evində
keçirilirdi. Dəhlizdə gəzərkən onun gözü Siyasi Büro üzvlərinin
şəkilləri vurulmuş lövhəyə sataşdı. Lövhədə Heydər Əliyevin şəkli lap
sonda yerləşdirilmişdi (o zaman o, Siyasi Büro üzvlüyünə namizəd idi).
O, məni yanına çağırıb dedi:
- Bura bax, əclaflar Heydər Əliyevin şəklini sonda yerləşdiriblər.
Bu anda zəng oldu, biz azərbaycanlı təbliğatçılarla dolu olan iclas
zalına girdik.
Tribunada üz-gözündən nur yağan, çox yaraşqlı bir müəllim göründü. Bu, o
zaman cavan olan Seyfəddin Qəndilov idi. O, bizimlə salamlaşıb dərsə
başlamaq istərkən Qüdrət müəllim ona müraciətlə dedi ki, mənim sualım
var. Müəllim məsləhət gördü ki, sualı sonda versin. Qüdrət müəllim
etiraz etdi, onun razılığını gözləmədən dedi:
- Siyasi Büro üzvlərinin şəkli nəyə əsasən düzülməlidir?
Seyfəddin müəllim bir az duruxdu və dedi ki, əlifba sırası ilə. Qüdrət
müəllim qəzəbli bir səslə dedi ki, bəs nə üçün Heydər Əliyevin şəklini
lap sonda vurublar? Müəllim buna inanmadığını bildirdi.1-ci saat
qurtaran kimi Qüdrət müəllim ərklə Seyfəddin Qəndilovun qoluna girib,
lövhənin qarşısına gətirdi. Müəllim təəccübünü gizlədə bilmədi, Siyasi
Maarif Evi-nin direktoru otağına keçdi. Biz isə dağılışdıq. 2-ci saatdan
sonra gördük ki, Heydər Əliyevin şəkli namizədlərin tərkibində 1-ci
yerdə yerləşdirilib. Qüdrət müəllim lövhəyə baxaraq qalib kimi dedi:
- Bax belə olmalıdır".
Mənbə: "Qüdrət müəllim 30 ildən sonra" kitabı (əməkdar müəllim, məktəb
direktoru Səfəralı İbrahimovun xatirələrindən), Elza Qüdrətqızı, 2011,
665 səh.
P.S. Feysbuk səhifəsində "Unudulmaz Lider" adlı qrup həkimlər günündə
mənə ünvanlamış təbriklərinə dair həsr etdiyi bir status təsadüfən önümə
çıxdı və səmimi etiraf edim ki, heyrətləndim, qəlbim riqqətə gəldi...
Çünki hər zaman çevrəsindəkii insanlara əsrarəngiz təəssürat bəxş edən,
pozitiv ruhlu DAHİNİN şəklinin yanında özümü gördüm, sanki dünya mənə
bağışlandı.
Görünür, sözügedən qrup Qüdrət müəllim qədər mənim də bu unudulmaz
siyasi və milli liderə sonsuz, tükənməz və böyük sayğımı bilərəkdən bunu
etmişdir.
Elza ORUCOVA,
Azərbaycan Tibb Universitetinin dosenti.