Sarmaşıq (hekayə)

NƏŞR / 20.12.2024 22:42

"Gülü sevən, tikanına dözər”. (atalar sözü)

Sarmaşıq (hekayə)

Bağçanın dörd tərəfində rəngbərəng güllər əkilmişdi. Kollu dekorativ güllərin dibi səliqə ilə bellənib alaq otlarından təmizlənmişdi. Sarı, qırmızı,cəhrayı, ağ güllərin bihuşedici ətri bağçaya girənləri məst edirdi. Enli daş səkinin hər iki tərəfi ilə zanbaq çiçəkləri cərgələnmişdi. Səki bağçanın ortasında tağlı çardağacan uzanırdı. Çardaq naxışlı taxta məhəccərlərlə əhatə olunmuşdu. Tavanı konusvari olan bu yerin ətrafına sarmaşıq əkilmişdi ki, yayda orada dincələnləri qızmar günəşin şüalarından qorusun. Çardağın yerdən yarım metr hündür beton döşəməsinin altında ehtiyat içməli su saxlanılırdı. Bu həm çardağa sərinlik verirdi, həm də içmək üçün istifadə edilirdi. Sarmaşıqlar uzanıb bir-birinə elə bənd olmuşdular ki, sanki hansısa toxucu ilmələrinin məhsulu idi. Çardağın dörd bir tərəfində söyüd ağacları əkilmişdi. Salxım söyüdlər xəfif külək vurduqca pərvaz edir, sanki bağçadakı gülləri salamlayırdılar.

Bağçanın yeri yumşaq otlarla örtülmüşdü. Xırda ot çiçəkləri arıların,parabözən böcəklərinin qanadlarının küləyindən titrəyir, demək istəyirdilər ki, biz də varıq... Bu gözəlliyin bircə yaradıcısı, rəssamı Tanrının bağbana ruhunu verməsi ilə varlığının sübutunun yer üzərində təsdiqini anlamaq olardı. Bağçaya qulluq edən bağban sarmaşıqların uzanmasına nəzarət edirdi. Necə oldusa sarmaşıq toxumunun biri hasardan bayır tərəfə düşdü və orada bitdi. Böyüdükcə ətrafdakı qanqallara sarmaşmağa başladı. Dolana-dolana hasara qalxdı. Bağçaya nəzər saldı, hasarın üstü ilə sarmaşıb düz aşağı üz tutdu. Əvvəlcə qızıl gülə, sonra sarı gülə sarmaşdı. Amma tikanları ona batan gülləri bəyənmədi.

-Off, necə də kobudsunuz. Güllər bir-birinə baxıb köks ötürdülər. Sarmaşıq torpağa zoğ atdı. Kökünü ora bərkidəndən sonra rahat oldu. -Hə, indi hara istəsəm uzana bilərəm. Gecə oldu. Rahatca uyuyan sarmaşığı dəryaz xışıltısı oyatdı. Hasarın o üzündə kimsə qanqalları biçirdi. Sarmaşığın kökü də həmin qanqallarla birgə biçilirdi. Amma arxayın olan bitgi indi bilirdi ki, bağçada daha bir kök atıb. Kök atdığı yer qızıl gülün arxasında olduğu üçün nəzərə çarpmırdı. Günlər keçirdi. Sarmaşıq elə hey uzanır, zanbaqlara sarmaşırdı.

İstirahət günün səhəri bağban tezdən bu mənzərəni görüb bağ qayçısını işə saldı. Zanbaqları sarmaşıqdan təmizləməyə başladı. Kəsdikcə dartıb bitgini hasardan kənara atırdı. Təmizliyi bitirən bağban işindən razı qaldı, səkinin kənarında əyləşib bağçaya tamaşa etdi. İçindən bir sevgi keçdi, -ehhh, deyərək qalxıb öz köşkünə dincəlməyə getdi. Bu vaxt qayçının verdiyi əzablardan canı ağrıyan sarmaşıq gül kolunun arxasında yerə bənd olan kökünə görə qızılgülə ürəyində minnətdarlıq etdi. Yaxın gəlib ondan üzr istədi. Gül onun bu halına pərişan olmuşdu. Sarmaşığın göz yaşına acıyan gül onun yerdə qalan yarpaqlarını qalın tikanlı budaqları ilə örtdü. Öz yarpaqlarını sarmaşığın incə yarpaqlarına bənd etdi. Beləcə sarmaşıq bir vaxtlar bəyənmədiyi kollu gülün dostluğu sayəsində bağçanın sakininə çevrildi.

Natavan YUSİFOVA,

Qəbələ rayon MKS-nin Xırxatala kənd kitabxana müdiri